όνειρο...

...αφέθηκα στον ήλιο
να μου ζεστάνει την ψυχή.
...ένα αεράκι απαλό,
σαν το δικό σου χάδι,
μου έφερε ανατριχίλα στο κορμί.
Ο νους μου ταξιδεύει -

ελεύθερο πουλί -

το όνειρο γυρεύει...
μα χάθηκε σαν ήρθε η αυγή.
Παγιδευμένο το μυαλό

μες της ημέρας τα δεινά

απελπισμένο καρτερεί το δειλινό

να ονειρευτεί ξανά.

Μα σαν απλωθεί της νύχτας το σκοτάδι

άδικα πλανιέται η ψυχή

την αύρα σου να βρει....

απελπισμένα στρέφεται

στο αυγουστιάτικο φεγγάρι

που για λίγο ακόμα

βγαίνει στο σεργιάνι,

μα δεν αποκρίνεται

το όνειρο έχει χαθεί....